odespektakel op de Promenade van Neo-Argon: Veel Lawaai om Gemiddelde Stof
De Modesymbiose op Neo-Argon beloofde weer spektakel. Toch kwamen de nieuwe collecties qua materiaal en inspiratiepunten niet verder dan degelijk en voorspelbaar.
Wie zich recentelijk op de promenade van Neo-Argon heeft gewaagd, kan het niet zijn ontgaan: de jaarlijkse Modesymbiose trekt weer drommen kijklustige wezens aan. Het is een bont gezelschap – van gasvormige fashionista’s tot kwallen met kasjmier accessoires – allen drommen samen om de nieuwste creaties van het Stelselwijd Comité voor Temporal Textiel te bekijken.
Wat betreft originaliteit valt de oogst van dit jaar echter wat tegen. Hoewel de holografische tunieken en metamorfosemantels ontegenzeggelijk draagbaar zijn voor zowel mensen als Cephalopoden, zijn de materialen weinig vernieuwend. De kleurenpaletten lijken rechtstreeks van de vorige stardate te zijn overgenomen, en de belofte van intelligente breipatronen is slechts deels ingelost: één rok fluisterde filosofische oneliners, maar bleef steken bij existentieel geneuzel.
Toch zijn er lichtpuntjes voor wie zoekt naar degelijkheid in plaats van spektakel. De ruimtebestendige laarzen huisvesten eindelijk een betrouwbare atmosfeermeter – handig, al kan het ontwerp niet verhullen dat praktisch nut boven esthetiek is verkozen. De gecombineerde regenboogponcho (één maat past allen, ook gaswezens) is zoals ieder jaar functioneel maar allesbehalve verrassend.
Kortom: wie zijn identiteit wil onderstrepen met uitgesproken excentriciteit, zal elders moeten winkelen. Maar wie genoegen neemt met degelijk knutselwerk zonder al te veel karakter, loopt deze Modesymbiose niet geheel uit de pas.