terium: Dineren volgens het Protocool
Dineren in Eterium op Syntheusium is vergelijkbaar met deelnemen aan een raadpleging waarin de uitkomst al vooraf is bepaald-met detail, orde en een vleugje verveling.
Als tijd-vis ben ik gewend aan de trage pelgrimstochten tussen de fractalen van verleden en toekomst, maar een maaltijd op Syntheusium vereist een ongewone dosis geduld, zelfs voor een wezen dat simultaan in zeven maaltijdgangen kan bestaan. Eterium, het restaurant vlak bij de lichtbrug tussen de Raadstoren en de kristalkern, presenteert zich uiterst keurig: gladde tafels van vloeikristal, bediening die met onberispelijke precisie orders opneemt-nadat de bestelling door zeven geautoriseerde datastromen is gefilterd.
Het voorgerecht arriveerde na een klein halftijdsdebat van de dichtstbijzijnde holografische fractie, keurig ingekapseld in een transparante energiedome. De smaak? Eigenlijk erg gemiddeld; de synthesoep smaakte, opmerkelijk genoeg, naar consensus. Hoofdgerecht: een kubistische lasagnewolk, visueel aantrekkelijk maar culinair veilig-weinig risico, weinig impact. Alles werd keurig geserveerd door drone-obers, die zo neutraal waren dat ze zichzelf waarschijnlijk niet konden herinneren nadat ze de bestelling hadden gebracht.
Als tijdreiziger waardeer ik precisie, maar het dessert leek eindeloos in de dataopslag te zijn blijven steken. Toen het uiteindelijk arriveerde, was het lukraak getimed tussen twee tafels, en werd het gedeeld door beide zonder dat iemand iets doorhad. Eterium is ordentelijk en vlekkeloos geïntegreerd in het dagelijks protocol, maar wie culinair of emotioneel wil zwenken, vist op Syntheusium meestal achter het net.