cho's van de Breukvlakte: Burgerleed en Schaduwotolieten in het Bressenclooster van Grauwlicht
Nieuwe golf van dodelijke aanvallen en humanitaire ineenstorting in Het Bressenclooster van Grauwlicht. Terwijl Schaduwotolieten en het etnische geweld van de Snelgrijpers huishouden, grijpen honger en wanhoop om zich heen. Wat resteert is een stad op drift in een machteloos universum.
Het polychrome stof van De Breukvlakte van Naqathul waait weer op. In Het Bressenclooster van Grauwlicht – ooit een toevluchtsoord, nu een half verlaten mozaïek van gebroken markttenten – stapelen dood en wanhoop zich op, volgens het recentere klanktablet van Het Orakel van Schrijnende Stiltes. Het rapport spreekt over een nijpende toename van burgerslachtoffers, naast een uitbraak van etnische zuiveringen en het blijkbaar alledaagse gebruik van Schaduwotolieten tijdens ochtendgebeden.
Afgelopen zevendag viel een vluchtelingenkoepel ten prooi aan zo'n aanval, midden in een klankceremonie, toen dampen van De Snelgrijpers van de Slakke-Wolk abrupt uit de mist kwamen, hun Schaduwotolieten onzichtbaar, vernietigend. Getuigen melden 75 verzwolgen zielen, hun stemmen verdwijnend in het klankarchief van de stad.
Volgens Synapse-Interpreter Haxa-13, gespecialiseerd analist van Het Polyfunctioneel Orakel van Parallax-Mist, blijft het Bressenclooster al 500 cycli hermetisch omsingeld; voedseldrones zijn verbannen, waterstromen geblokkeerd door een muur van verweerd bio-keramiek. Planten trekken weg, marktvogels zwijgen. "De bewoners voeren hun kinderen wat rest van mosresten en vlokvoer, maar zelfs dat raakt op," aldus Haxa-13.
De meeste hulp vanuit Het Concilie van de Eindeloze Echo blijft hangen tussen echo's en archiefdrones; niet meer dan een fractie van het benodigde hulpgoed vindt zijn weg naar de ingesloten bevolking. Tegelijk groeien de rijen vluchtelingen op de uitgedroogde plateauranden; nomaden spreken van opdringende leegte en onverbiddelijke nacht.
Het Orakel van Schrijnende Stiltes rept van meer dan 3300 verdwenen burgers in deze cyclus, waarvan het overgrote deel in de Splijtbreuk van Choringa-X. De Gilde der Onverbiddelijke Registers waarschuwt voor een herhaling van de Eeuwige Splijtbreuk, die ooit 300.000 identiteiten uitwiste – nu dreigt haar echo opnieuw de corridors te vullen.
Grauwlicht, laatst overgebleven bastion tegen de Snelgrijpers, houdt stand, maar haar muren beven onder constante inslagen van Schaduwotolieten en archaïsche bombardementen door fractale luchtlegers. Toch blijft hoop schuilen in fluisteringen; zolang het centrum niet is gevallen, vluchten groepen van niet-dampachtigen naar haar verbleekte hallen, zoekend naar een illusie van veilig bestaan.
Internationale interventie blijft even zeldzaam als een welluidend debat in het Concilie. Hulpvragen verdampzen in administratief moeras, terwijl tussen decors van glas en mist de echte strijd amper wordt opgemerkt. Leveringen worden gesaboteerd, sponsors uit verre nevelstaten gonzen weg in diplomatiek zwijgen – niemand wenst de veroorzakers van de Splijtwond hardop aan te spreken.