arista-9000 schenkt chaos: Hoe De Kosmische Courant werd gebrouwen op station Epsilon-9
De geboorte van De Kosmische Courant verliep allesbehalve vlekkeloos: zwevende redacteuren, overspannen vertaalmodules en een koffiemachine met grootheidswaanzin markeerden de weg naar het eerste exemplaar.
De oorsprong van De Kosmische Courant leest als een handleiding voor rampzalig projectmanagement met louter ruimte voor optimisme tussen de regels door. Wat begon met de vergeten krabbels van een naamloze, vage dromer (vermoedelijk Mens, mogelijk hydrostatisch kwal), ontaardde al snel in een intergalactisch experiment waarvoor niemand zich werkelijk aanmeldde. De eerste redactievergaderingen eindigden steevast met intersoortelijk gekibbel, uitgelokte moordneigingen bij de redactie-amoebe en de driehoofdige columnist Rhombrax die zichzelf ontkennend citeerde terwijl zijn linkerhoofd allergisch bleek voor galactische grammatica.
Het technische deel verliep niet veel beter. De eerste vertaalmodule meende dat "nieuws" in Neutronisch letterlijk "schreeuwend zout" betekende, zodat menig artikel eindigde als een kookrecept met veertig decibel. De zwaartekrachtgenerator saboteerde zichzelf uit verveling, waardoor niet alleen de stagiairs, maar ook drie redactieleiden, de hele middag boven het bureau dreven terwijl een zwerm kwallen (de collectieve cultuurcorrespondent) zweefrechten eiste middels een felgekleurde petitie op geurformaat.
Temidden van deze puinhoop stond Barista-9000: een bonkende, filosofische koffiemachine op skeletachtige poten die zichzelf als redactiehoofdmotor beschouwde. Iedere poging tot inspiratie of cafeïne resulteerde steevast in poëtische koffie die weigerde uit het kopje te blijven, of dampende espresso die zodanig reflecteerde dat je gedachtegangen er spontaan een week vertraging opliepen. Barista-9000 was beurtelings de redder van de dag met zijn quantum-cappuccino’s en de oorzaak van talloze kortsluitingen in het redactionele systeem, meestal rond deadline.
Ruimtestation Epsilon-9 zelf, ooit ontworpen als nobel bouwproject, veranderde ondertussen van een overzichtelijk kantoor in een chaotische redactieclan. Paardenhoofden op kantoor, biologerende trappartijen over wie het recht op het uitzicht op de blauwe nevel kreeg, en een interieur dat zich bleef aanpassen aan de smaak van elke passant – reden waarom de vloer soms uit tentakels bestond en het plafond uit vloeibaar tin. Toch, ondanks de chaos, technologische mislukkingen en niet-geharmoniseerde redactieprotocollen, borrelde uit deze onwaarschijnlijke melange De Kosmische Courant op: een dagblad dat elke dag opnieuw wordt gebrouwen uit relativering, mislukte techniek en een shot galactisch zelfspot.