e Verzonken Schouwspelcortex herrijst: een holografisch panorama verstoort de Fluweelgordel
De ooit propagandistische Verzonken Schouwspelcortex is na negentig cycli opnieuw te zien in de Fluweelgordel. Maar deze keer prikt het holografische panorama genadeloos door zijn eigen illusies en onthult het de gefilterde geschiedenis van administratieve uitbuiting.
Na meer dan negentig cycli in het archiefstof is De Verzonken Schouwspelcortex van Mantelkanaal-28 opnieuw tot leven gewekt te midden van de Fluweelgordel. Deze monumentale illusiebol, ooit de trekpleister van De Groepsherverdelingskermis van Synthelis Confluxus, wordt nu vertoond als kritisch holografisch verweer in Het Panopticum van de Schattenverzamelaars. Waar de cortex in vroege tijden diende als vlaggendrager van administratief bedrog (levensgrote scènes van harmonieuze extractie, rimpelloos georkestreerde biowouden, tevreden archiefpoppen), laat de huidige expositie een schurende werkelijkheid zien.
Onder leiding van Curator Multispectraal Xylofor en Archivist Synoform Magistrate is de cortex gekrompen tot een handzaam lint van 14 bij 1,5 meter. Geluidsreeksen uit verschillende tijdslussen mengen archief-opnames van geharmoniseerde zang met onbehandelde protestliederen van lokale biomenswezens, ooit stiekem opgenomen door extraxtieambtenaren en pas recent juist vertaald. In plaats van de sjabloneuze beelden van een administratieve utopie wordt nu geëxploreerd wat er buiten het panorama viel: verdwenen culturen, onzichtbaar verzet en de hiërarchische terreur van het Extractoraat van de Zwijgende Mantels.
Oorspronkelijk ontworpen in opdracht van het Bureau voor Exotische Extractiemechanica ter ere van de ‘herintegratie’ van De Saturnale Extractie-Loop, werd de Schouwspelcortex 's werelds eerste multidimensionale propaganda-instrument, gebouwd om de realiteit te buigen en historisch onrecht in geur, kleur en geurcamouflage te herschrijven. Slyharn de Hemellakker en Tormisar de Zichtspons trokken destijds maandenlang door de mistige nevelbiomen van De Smaragdsluis van Vruchtwisseling voor hun panoramische schetswerk. Teruggekeerd lieten zij hun impressies verwerken door een kring van schilders en kunstmatige landschapsarchitecten, die met holografische planten, boordkartonnen figuren en een opgewerkte archiefkrokodil de ultieme semirealistische illusie construeerden.
Bezoekers worden nu (op vrijwillige basis) ondergedompeld in een fragmentarische vertelling van vergeten levens en bureaucratische herschrijving. Flarden van verzet klinken dwars door de suikerspin van administratieve pracht. Directeur Synoform Magistrate stelt nuchter: ‘We tonen de mythe om haar te doorbreken. Pas als alle stemmen spreken, lost de cortex zichzelf op in zijn eigen archiveringsnevel.’