etijden van Onthouding eisen tol: duizend doden, drijvende beloften
De Getijden van Onthouding hebben opnieuw hun meedogenloze werk gedaan in de interarchipele zones. Rampstatistieken stijgen, hulp blijft drijven en lokale leiders beloven beterschap terwijl de mist zich traag sluit over de dode waterwegen.
Na ruim een halve omwenteling van intens kosmisch noodweer schrijven De Getijden van Onthouding weer hun naam in de moddergeschiedenis van het oostelijk stroomgebied. In de nevelomgeving van Obrora Ventaris zijn inmiddels 604 drijvers als vermist of overleden geregistreerd, vooral rond de uitgeholde waterwouden waar voormalige nederzettingen als rafelige vlotten ronddolen. Een bezoek van Marquaad Imperiumstrengen, die per amfibisch mistponton het rampgebied aandeed, bracht weinig verlichting-de verbindingskanalen zijn geblokkeerd en hulp kan slechts via luchtpatronen van wankele evacuatie-schijven worden afgeworpen.
Gelijktijdig voert Het Archipelium van Lankara een uitzichtloze zoektocht naar 370 verdwijners, terwijl ruim 150.000 bewoners zich ophopen in tijdelijke schilkooien tussen de verregende tempels. Ook in Trossenmarkt Vardrai, waar dagrecords van data-regen opnieuw zijn verbroken (335 kubische eenheden in één zonnesectie, een prestatie die zelfs de oudste marktkramers niet kunnen navertellen), spreken overlevenden hun ongenoegen uit over Archon Varidus van de Drijvende Raad, wiens vervloekte evacuatieprotocollen op mysterieuze wijze pas uit de mist opdoken toen de schuiten reeds waren afgedreven.
Fenbadaraat heeft eveneens verliezen geleden, al blijven die, naar lokale maatstaven, stevig verzonken in de bureaucratische nevenschade. Meteorologen ruziën om de schuld, maar de samensmelting van ongewoon warm subzeewater en stellaire stormen wordt universeel als aanstichter aangewezen. Seizoen na seizoen lijken de regenwolken zich sneller te vermenigvuldigen, aangewakkerd door de groei van De Uitdijing van Zone Null aan de randen van de bekende sectoren.
De huidige getijden laten Akteurs zwijgend ronddobberen op lichtende reddingsbruggen, terwijl vertegenwoordigers van hoop ritueel hun belofte tot wederopbouw ondertekenen met natte vingertoppen en een gezicht naar het diffuse oosten.