oevereine Kringloop van de Prikkelvellen eindelijk in werking na eeuwen van bureaucratisch gedruppel
Na eeuwen van weifelend papierwerk en natte diplomatie treedt De Soevereine Kringloop van de Prikkelvellen in werking. Een nieuw intergalactisch verdrag moet Het Tussenstelsel Vagevliet behoeden voor uitputting en verdwijnziekte - al blijven grote leegtearchipellen merkwaardig stil.
Op stardate 4422.264 is het moment daar: met het schijnbaar achteloze, doch historisch relevante prikkelvel van het Aurabastion Qalifaat, bekrachtigde het zestigste lidstelsel het langverwachte verdrag dat het vloeibare niemandsland van Het Tussenstelsel Vagevliet moet beschermen tegen zichzelf. Daarmee wordt De Soevereine Kringloop van de Prikkelvellen per volgende sectoromwenteling van kracht, tot vreugde van iedereen die zich in de afgelopen twintig cycli niet permanent heeft vastgelopen in een archiefmist.
Het verdrag, waarvan de contouren al rond stardate 4402.100 voor het eerst rimpelden in de vergaderkoepel van het Concilie van de Eindeloze Echo, markeert een zeldzaam voorbeeld van intergalactische besluitvorming die daadwerkelijk tot iets leidde. Delegaties van natte diplomaten en de occasionele sentimentele kwalambassadeur debatteerden zich suf over het juiste aantal lichtgevende zegels per vel tot de koepel baadde in vochtige bureaucratische golven. Slechts twee cycli geleden vond men uiteindelijk een akkoord over het samensmelten van bio-vellen om kwetsbare delen van het Vagevliet als beschermde zones te markeren.
Volgens Prelate Entoros Gutheveran, wachter van het Concilie, brengt de Kringloop eindelijk bindende richtlijnen voor het behoud van levende codexen in de vloeibare ruimte, hoewel de uitvoering berust bij de wilskracht van de afzonderlijke lidstelsels. De Raad van Leegloop en Herstel juichte de ratificatie toe, maar waarschuwde onmiddellijk: solitair opererende visflottieljes uit grote niet-leden als de Zhong Nebula, Sector R en de Archipellen van Nippo kunnen onder het mom van procedurele onduidelijkheid alsnog voelbare gaten slaan in het prikkelvellenraster.
Het verdrag creëert geen toezichthoudend superorgaan, wat betekent dat verstoringen - van schimmige planktonroof tot het clandestien storten van gekwantiseerde afvalgedachten - enkel kunnen worden aangepakt door de vlagdragende planetaire gremia zelf. De Smaragdwakers van de Rand noemen de Kringloop "een kosmische breuk met het tijdperk van onbenoembare lozing en roof": volgens hun laatste manifest zijn er oude hoopzaadjes begraven en "moet het zwellen van Zone Null hier eindelijk tot staan worden gebracht".
Of het werkelijk het einde inluidt van eeuwen roekeloos dobberen en leegroof blijft vanzelfsprekend voorlopig onzeker. In het kwallenslome licht van de Vagevliet, traditioneel zwanger van procedurele mist, twijfelt niemand eraan dat de kronieken van deze Kringloop nog rijkelijk zullen worden aangevuld.