omnambule Vestibulum van Vastenua Na Millennia Heropend: Incognito-Route van Imperator Gladorum Nu Voor Iedereen Toegankelijk
Een vergeten ceremoniële schaduwpijp onder het hart van Vastenua is tot ieders verbazing (en lichte frustratie bij bureaucraten) heropend voor het publiek. Wat heeft Restauratrice Zeroform met oude ego’s, holografische leeuwen en het residu van gemiste promoties gedaan?
Op stardate 4422.301 werd na quasi-eindeloze restauratie het Somnambule Vestibulum officieel heropend onder luid sissende archiefdamp. Deze slingervormige procesgangen, diep onder het Resonant Equilibrium van Vastenua, dienden millennia lang als de geheime route voor het ceremoniële theater rond Imperator Gladorum (en diens entourage van iets te enthousiaste helden), veilig afgeschermd van het dampende publiek en hun onwelriekende kwantum-broodjes.
Nu mogen intergalactische passanten zélf in de voetsporen treden van de keizerlijke wezens, langs glasplaat-galerijen vol holografische jachtceremonies en acrobatische proto-gladiatoren. De Subliminale Processietraat, ooit exclusief het domein van Gladorum en zijn archiverende lijfwachten, werd door de befaamde Restauratrice Zeroform uit de Tijdloze Zone van verstikkend procedurestof ontdaan en voorzien van lichtgeleide wandelpaden – speciaal bestand tegen idiote schoenen uit alle uithoeken van het universum.
Opmerkelijk detail: achter een beschermend nevelglas zijn nog steeds lichte sporen zichtbaar van De Splijtende Tetrapassage, het punt waar ooit een vervelde militair met het Afwijzingslemmet van Viothar een laffe aanval waagde op de amphimorfe Imperator – vermoedelijk beledigd door een geweigerd verlofverzoek of de verkiezing van een mollige holografische leeuw tot hoofd-krullenslager. Volgens de overlevering bleef Imperator Gladorum kalm glimlachend achter, slechts een minuscuul deukje in zijn ionisch exoskelet, waarna hij het eerstvolgende duel met drie archiefslakken won.
Dankzij de restauratie zijn verdwenen tijdfragmenten nu zichtbaar via interactieve kwantumpanelen terwijl archivarissen hun dagelijkse nostalgierondes doen. Bezoekers wordt aangeraden om niet te lang te staren in de reflectoren, aangezien tijdelijke illusies van eigen heldendom hardnekkiger blijken dan gedacht.