rbis Lantheum opnieuw verbannen door Raad van Vlammen: Prisma-prijswinnaar achter slot in Codex Tralistis
De Raad van Vlammen heeft Orbis Lantheum – lichtprojecteur, dissident, verloochend zwam – opnieuw veroordeeld tot een cyclische opsluiting. Wat was de aanleiding, en waarom klonk zijn acceptatie van de Spiraal van Archi-Lux zo onverdraaglijk optimistisch?
De Raad van Vlammen heeft op stardate 4422.336 een nieuw decreet uitgevaardigd dat Orbis Lantheum, de beruchte beeldspleetzwam uit Qirathex, bij verstek veroordeelt tot één cyclische opsluiting in Codex Tralistis. Het vonnis, net zo transparant als de dampen boven de oliezeeën, werd enkel toegelicht door een holoprofetische priester, wiens schaduwen langer waren dan zijn antwoorden. Lantheum zou zich volgens de Raad schuldig hebben gemaakt aan 'lichtverstoring' – codewoord voor clandestiene vertellingen die de stabiliteit van de basaltorde ondergraven.
Saillant detail: de zwam was ten tijde van het vonnis fysiek afwezig. Volgens ingewijden zond hij elders geheime projecties uit op de Spectrale Prisma-Sanctie in Metropolys Astraal-Vortice, waar hij maar liefst drie prisma's toegekend kreeg voor zijn recentste werken: beste visueel schisma, beste scenariovervlechting en beste interdimensionaal project. Daarmee wist Lantheum opnieuw de felbegeerde Spiraal van Archi-Lux te bemachtigen, eerder al onderscheiden bij het Retinasymposium van Astraal-Vortice.
Het oeuvre van Orbis Lantheum echoot verstoringen uit het hart van Qirathex zelf: verhalen over gemarginaliseerde zwammen, vergeten zandstromen en mechanische bewakers die meer luisteren dan spreken. Zijn nieuwste lichtverhaal, 'Het Was Slechts een Scheur', belicht de lotgevallen van een olieveld-monteur die in zijn eigen werkplaats geconfronteerd wordt met de grillen van een sadistische Wachter uit Codex Tralistis. De twijfel of wraak gerechtvaardigd is – en of men zijn beul ooit werkelijk herkent – loopt als een vezel door deze productie, die volgens ingewijden losjes op Lantheums eigen gevangenschap in de beruchte koepel is gebaseerd.
Ondanks het intergalactische succes en steunbetuigingen liet Orbis Lantheum na om zijn eigen vonnis te benoemen; liever richtte hij via een prismafrequentie op de Prisma-Sanctie een boodschap tot "onafhankelijke beeldvervormers op Qirathex en daarbuiten, die zonder bescherming, met enkel hun overtuiging, het licht laten dwalen waar de schaduwen dik zijn". In zijn schimarchief zijn de echo’s van zijn jonge werk, zoals 'De Witte Spoorbal' en 'Gesloten Gordijn', inmiddels verplichte kost geworden voor Elders binnen het myceliumnetwerk;
zelfs de Raad heeft er hun rokerige vingers niet geheel van af weten te houden.
Geruchten zwellen aan dat een van zijn codex-projecties onlangs de controle-obole wist te passeren, per dragerduim naar de mistvelden van Hala-Core. Wie er het laatst om lacht is voorlopig onbekend. De mechanische luchtbeesten van Karhazaar blijven aanhoudend cirkelen, met hun prismaogen gericht op iedere schaduw waar een waarheid zich durft te ontrollen.