OOIT, MAAR DAN OOK NOOIT BOORD OP HET 'SPATIAL SLOTH'!
De Spatial Sloth beloofde een sprankelende reis naar Porto Cariolux – maar bleek een zwalpende gruwel, waar zelfs de meest robuuste telepaat zijn gedaante op zou knappen! Mijn advies: lees en huiver voor deze waarschuwing.
Laat ik beginnen met de waarschuwing die ik in elk bewustzijnsgolf van Porto Cariolux probeer uit te zenden: dit zogenaamde "ruimtevaartuig" genaamd de Spatial Sloth is een absolute nachtmerrie, een evenbeeld van mechanisch falen verpakt in roestig vernis! Reeds bij het instappen werd ik geveld door een geur die het midden hield tussen gesmolten isolatietape en oude kwallensporen. Mijn synapsen trilden van afschuw.
De eerste schok: het navigatiesysteem, dat uitsluitend communiceerde in een dialect dat zelfs verblijfsgassen uit de boventoonvelden niet begrijpen. Vervolgens weigerden de biozittingen iedere vorm van telepathische feedback te geven – een foltering voor iemand van mijn soort! De liftruimte voor bagage bleek een incarnatie van chaos, waarin je identiteit in de war werd gegooid met iemands vergeten feestmasker.
Dan het "comfort": na exact drie microgolvende sprongen lagen de reactoren te spetteren als een krakende lichttram in de nevelnoodtoestand. Tijdens de overtocht over de microplastische oceaan werden we herhaaldelijk beschoten door geagiteerde Faveloïde-garnalen, zonder dat de bemanning het waagde uit hun cockpittegenlicht te stappen. Van ordinair rumoer tot catastrofale identificatieverwisselingen: dit schip is een zwevende aanslag op je mentale integriteit!
Als klap op de vuurpijlen werd bij aankomst al onze bagage omgezet in geluidsgolven die nu vermoedelijk deelnemen aan het orkest van de Orde van het Opgeruimde Geluid. NOOIT MEER!