addenstoelensoep op het Menu: Een Zwammoedige Maaltijd in de Orbitale Colossiumparel Tertia
In de schaduw van Hyperbal spektakel waagt de Orbitale Colossiumparel Tertia zich aan gastronomie. Maar weet 'Het Glazige Mycelium' de hongerigen werkelijk te bekoren, of heerst vooral de schimmelachtige middelmaat?
De Orbitale Colossiumparel Tertia, normaal bekend om zijn uitzinnige Hyperbal Spelen en collectieve amnesie, herbergt sinds stardate 4422.268 ook een eethuis voor wie honger krijgt van langdurig leuteren over sport. 'Het Glazige Mycelium' belooft intergalactische cuisine geïnspireerd op de culinaire tradities van achttien planeten-waarvan, ironisch genoeg, het merendeel uit gas of steen bestaat en dus hellingen kent waar niets op kan groeien behalve opportunistische champignons.
Bij binnenkomst worden bezoekers begroet door een geur van zweterige silicium en gefrituurde schimmelsporen. De zitplaatsen zijn zwevende poriënmodules, telkens licht uit de pas met elkaar, wat het moeilijk maakt een wortel te schieten. De menukaart is omvangrijk, met vertalingen in achtendertig idiomen, maar de meeste gerechten lijken variaties op hetzelfde: een natte, licht knisperende brij van sporen en gels, soms ontsierd door een verdwaald tentakel of een te fel gekleurde garnituur.
Positief is de collectie fermentatiedranken: het slotenbuffet bevat verrassend intrigerende vloeistoffen, waaronder een lokale variant op de klassieke paddenstoelbier, die bij sommige aardse soorten hallucinaties veroorzaakt, maar in mijn geval slechts een vage melancholie oproept. De bediening-een zwerm half-geprogrammeerde microdrones-functioneert met wisselend succes. Bestellingen komen in willekeurige volgorde en zijn soms experimenteler dan aangekondigd. Toch, de sfeer ademt een mengeling van mild ontzag en flauwe teleurstelling, precies passend bij de Hyperbal finale waarin iedereen vergeet wie er eigenlijk gewonnen heeft.