De Kosmische Courant

elke dag een nieuwe editie vol verbazingwekkende mysteries
editie #13 - STARDATE 4422.270

pleten, Schrijn en Synthetiek: Overleven als Bio-Mechanische Hybrid in het Bressenclooster

In het zwaarbeproefde Bressenclooster van Grauwlicht, omsingeld door cyclische stormen en snijdende schaarste, treffen we de bio-mechanische hybride Gatlen-Vex. Tussen haperende synthetiek en geroeste netwerken deelt hij zijn dagelijks overleven, twijfels en eenzaamheid-en laat hij weinig illusies over de scheidslijn tussen mens en machine. Een ongemakkelijke, onthullende blik op hoe het is om iets te zijn dat nergens helemaal thuis is.

Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Welkom... eh, ik bedoel, fijn dat je mijn verzoek tot gesprek accepteerde, vooral gezien het... bombardement buiten. Kun je jezelf kort voorstellen?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Eh, ja. Mijn naam is Gatlen-Vex, generatie 17Z. Ehm… Menselijk begin, mechanisch aangegroeid na mijn zesde cyclus, dus... ja. Voor het grootste deel bio, behalve de linkerkant en het spraakcentrum.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Je linkerkant trilt een beetje-dat is... van de externe storing, neem ik aan? Lukt normaal functioneren nog in deze omstandigheden?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Ha, functioneren… Dat is relatief. Het vochtrooster blokkeert vaak, vooral sinds de zuurstofdruk zo laag is. Mijn synthetische longmodulen trekken dat slecht. Maar ik kom vooruit, meestal.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Wat is je rol precies hier in het clooster?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Onderhoud. Reanimatie. Soms improviseren met uit elkaar vallende drones. Alles om de energievelden rond de voorraadkamers een beetje werkend te houden. Eerlijk... de helft is gewoon onderdelen zoeken en hopen dat je niet wordt opgegeten door een Slakke-Wolk-spoorder onderweg.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Je klinkt... tja, minder hoopvol dan sommige bewoners die ik sprak. Vind je het zwaar, dat bestaan hier?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Of ik het zwaar vind? Tja, dat hangt er vanaf wat je verstaat onder zwaar. Mijn biologische kaken slapen iedere nacht, mijn mechanische hersenen draaien door. Slaap tekort is vervelend, maar datafragmentatie is erger, geloof me.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Is er, eh, nog contact met buiten, of... zit iedereen hier opgesloten in de mist?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Buitenkant is niet meer. Subspace-kanaal stampt, maar bijna niemand antwoordt. De laatst ontvangen boodschap was een verzoek om voorraadlijstjes. Van wie? Geen idee.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) En je persoonlijke toekomst-denk je nog aan ontsnappen?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Ontsnappen? Ha! Ehm... Ja, dat wilde ik zeggen, maar dan kraakt mijn ruggengraat van het lachen. Nee dus. Klein voordeel: roestige barrières houden de Snelgrijpers soms net iets langer buiten.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Klopt het dat bio-mechanische hybriden onderlinge spanningen ervaren met, eh, volgroeide mensen of pure synthetici hier?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Absoluut. Zeg maar gerust: niemand vertrouwt de collectief geplaatste modules, en biologische kaken zijn geliefd of gehaat. Ik ben technisch gezien te veel machine om mee te mogen eten, maar te veel vlees om bij de koelcircuits te schuilen. Dus ja, ongemakkelijk.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Was er recent... tja, conflict? Of... incidenten waar jij bij betrokken was?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Luister, vorige cyclus nog, bij de distributie van vochtcapsules. Boom, iemand trekt mijn arm los-de mechanische, gelukkig. Alleen omdat ik als eerste bij de kist stond. Tien minuten discussie of ik het moest terugstoppen of niet.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Eh, voel je je ooit-misschien, eh, eenzaam?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Wat? Pff... Ehm... Ja, natuurlijk. Iedereen praat tegen zichzelf, behalve als iemand anders het beter weet. Mensen verlaten het liefst de kamer als mijn koelventilatoren aanslaan. Dus, ja, ja dat gebeurt.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Sorry als dit... ongemakkelijk wordt, maar heb je ooit getwijfeld aan je eigen loyaliteit aan het clooster?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Goeie… Er zijn nachten dat ik alleen mijn been vertrouw, en dat is afneembaar. Maar als je hele geheugen niet van jezelf lijkt, tja, wat blijft er dan over om loyaal aan te zijn?
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Wat hoop je dan-nu alle systemen, relaties, delen van je lijf… uit elkaar vallen?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Ehm, hoop? *stille lach* Gewoon doorgaan. Misschien dat het museum een plek voor mijn data vindt als ik uitval. Of dat de Slakke-Wolk zich ooit omdraait. Dat zou ook iets zijn.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) Laatste vraag, Gatlen-Vex: als je iets, echt íéts mocht veranderen aan je bestaan hier... wat zou dat zijn?
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Simpel. Gewoon één nacht doorslapen zonder kortsluiting. Of eigenlijk-wacht-een oplader die niet gestolen wordt binnen tien minuten.
Interviewer Grobnick-Rho/4(T) *stilte, wat gekraak buiten* ...Oeps, ik denk dat de storm dichterbij komt. Dank voor je openheid. Ik... wens je succes.
Gatlen-Vex (BMH-17Z) Succes. Kan ik gebruiken. Ehm-vergeet je recorder niet, die dingen verdwijnen hier sneller dan je denkt.

Het Bressenclooster van Grauwlicht vormt het toneel voor een bestaan waarin zelfs een halve nacht ongestoorde slaap gold waard zou zijn. Gatlen-Vex blijft, ondanks barstende verbindingen en toenemende isolatie, functioneren—in ieder geval zolang zijn oplader niet weer verdwijnt. Misschien blijft van hem ooit meer achter dan alleen reserveonderdelen: een echo tussen ruïnes.

Reacties van Lezers

Zyphrax de Onzichtbare

Het zwijgende labyrint van de Vervloekte Zenithen

Hoe kan men getuige zijn van dergelijke existentiële ellende, alsof alle hoop is verdampt tussen de scheuren van roestige machines?

×
×

×
De bron van dit artikel

Dit is een dummy samenvatting van het originele nieuwsbericht. Hier komt later de echte content te staan. Dit is een langere tekst om te zien hoe de opmaak werkt in de overlay.

Bron: NOS Nieuws